توکنیزه کردن ملک ، کلید خروج بازار مسکن از رکود
طرح مسکن استیجاری؛ راهکاری برای کاهش فشار بر مستأجران؟
به گزارش تجارت‌نیوز، کارشناسان بازار مسکن معتقدند که طرح مسکن استیجاری می‌تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت اجاره‌نشینی داشته باشد. دولت در حال نهایی کردن برنامه‌های اجرایی این طرح است و مسئولان وزارت راه و شهرسازی اعلام کرده‌اند که به‌زودی مراحل عملیاتی آن آغاز خواهد شد.
هدف اصلی این طرح، فراهم کردن مسکن اجاره‌ای برای افرادی است که توان خرید مسکن را ندارند؛ به‌ویژه زوج‌های جوانی که در پنج سال اخیر ازدواج کرده‌اند. قرار است این برنامه ابتدا در کلان‌شهرها و مراکز استان‌ها اجرا شود.
تجربه سال ۹۰ و تأخیرهای گذشته
حبیب‌الله طاهرخانی، معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی، درباره این طرح گفت: «تجربیات جهانی و قوانین پیشین، ایجاد واحدهای مسکن استیجاری را توصیه کرده بودند. مقرر شده ۳۰ هزار واحد در کلان‌شهرها و مراکز استان‌ها ساخته شود.» وی افزود که بالا بودن هزینه ساخت و زمین، دسترسی اقشار متوسط و کم‌درآمد به مسکن را دشوار کرده و اجرای این طرح ضرورت یافته است.
وی ادامه داد: «مسئولیت‌پذیری در بخش مسکن استیجاری دشوارتر است و نیازمند سیستم اجاره‌داری حرفه‌ای، مدیریت متقاضیان و تأمین منابع مالی است. از سال ۹۸ تاکنون اقدامی مؤثر در این زمینه صورت نگرفته است.»
دو مدل اصلی اجرای طرح
بر اساس اعلام وزیر راه و شهرسازی، طرح مسکن استیجاری شامل دو مسیر اصلی است:
۱. تأمین واحدهای آماده برای اجاره
۲. ساخت واحدهای جدید استیجاری
این برنامه در کلان‌شهرها اجرایی می‌شود و شامل افزایش تسهیلات اجاره برای دهک‌های پایین با تسهیلات قرض‌الحسنه است. منابع مالی طرح عمدتاً از آورده‌های داخلی وزارت راه و شهرسازی تأمین می‌شود و برخی واحدهای سازمانی فروخته شده و در ازای آن، واحدهای کوچک‌تری برای زوج‌های جوان خریداری خواهد شد.
چالش‌ها و نقدها
مجتبی یوسفی، عضو کمیسیون عمران مجلس، در مورد این طرح گفت: «ساخت ۵۰ تا ۶۰ هزار واحد، در برابر حدود ۷ میلیون خانوار مستأجر، تأثیر چندانی ندارد. راهکار اصلی، ارائه زمین ارزان یا اجاره ۹۹ ساله، تقویت تسهیلات ساخت و پرداخت وام ودیعه است.»
فرشید ایلاتی، کارشناس مسکن، نیز افزود: «تا امروز طرح‌هایی مانند مسکن استیجاری هنوز وارد مرحله عملیاتی نشده‌اند و بازار اجاره همچنان با مشکلات جدی مواجه است.»
جمع‌بندی
طرح مسکن استیجاری می‌تواند فشار بر مستأجران و اقشار کم‌درآمد را کاهش دهد، اما موفقیت آن نیازمند سه عامل کلیدی است:
-
تأمین منابع مالی پایدار
-
سرعت در اجرا
-
پوشش گسترده نسبت به نیاز واقعی بازار
در غیر این صورت، اثرگذاری طرح محدود خواهد بود و نمی‌تواند به حل مشکل اجاره‌نشینی کمک شایانی کند.
دیدگاهتان را بنویسید