زمانی می‌توان از تکنولوژی‌های نوین صحبت کرد که واقعاً یک نگاه مدبرانه و دلسوزانه به این مقوله داشته باشیم؛ اما متاسفانه تاکنون این رویکرد به صورت حرفه‌ای در ساختمان‌سازی شکل نگرفته است.

در شرایط سخت اقتصادی کنونی و با توجه به اتلاف انرژی و مصالح در بخش مسکونی، صنعتی‌سازی به عنوان یک الزام برای افزایش تاب‌آوری و کاهش هزینه‌ها مطرح می‌شود.

شرایط کنونی نشان می‌دهد که ساختمان سبز دیگر یک موضوع سرگرم‌کننده یا فانتزی نیست، بلکه یک ضرورت جدی است.

از سال ۱۳۷۲ با ساخت ساختمان‌های ۵ تا ۶ طبقه در ۵ تا ۸ ماه کار خود را آغاز کردیم و امروز پروژه‌های ۱۵ تا ۱۶ طبقه با ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ واحد را در ۱۸ ماه به پایان می‌رسانیم.

امروز هم مردم و هم سازندگان بیش از گذشته به اهمیت رعایت ضوابط ایمنی واقف‌اند. این مسیر از سال‌های گذشته با به‌روزرسانی آیین‌نامه‌ها آغاز شد تا سازندگان و مجریان بدانند دقیقاً چه الزاماتی دارند.

این تعدد مسئولیت‌ها باعث می‌شود ساختمان متولی واحدی نداشته باشد؛ لذا به نظر من باید یک شخص از اخذ مجوزها تا ارتباط با سازمان‌های و نهادهای مختلف پروانه ساختمانی را برعهده بگیرد که در اینصورت فرآیند ساخت نیر کوتاه‌تر می‌شود.

توصیه اولیه این است که با توجه به عدم مشکل در حوزه تامین متریال، باید استفاده از برخی متریال‌ها مانند سفال را حذف کرد، برخی از شرکت‌ها در بحث نگهداشت انرژی خوب عمل می‌کنند اما عموماً این بحث توسط شرکت‌ها مورد غفلت واقع شده است.

وجوه مشترک بین دو کشور پلی برای ارائه خدمات مهندسی دو کشور شده که با توجه به توسعه افغانستان در سال‌های اخیر تلاش داریم ضمن افزایش این تعاملات، بتوان سطح کیفی‌سازی آن‌ها را ارتقا بخشیم.