زمانی می‌توان از تکنولوژی‌های نوین صحبت کرد که واقعاً یک نگاه مدبرانه و دلسوزانه به این مقوله داشته باشیم؛ اما متاسفانه تاکنون این رویکرد به صورت حرفه‌ای در ساختمان‌سازی شکل نگرفته است.

در شرایط سخت اقتصادی کنونی و با توجه به اتلاف انرژی و مصالح در بخش مسکونی، صنعتی‌سازی به عنوان یک الزام برای افزایش تاب‌آوری و کاهش هزینه‌ها مطرح می‌شود.

شرایط کنونی نشان می‌دهد که ساختمان سبز دیگر یک موضوع سرگرم‌کننده یا فانتزی نیست، بلکه یک ضرورت جدی است.

از سال ۱۳۷۲ با ساخت ساختمان‌های ۵ تا ۶ طبقه در ۵ تا ۸ ماه کار خود را آغاز کردیم و امروز پروژه‌های ۱۵ تا ۱۶ طبقه با ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ واحد را در ۱۸ ماه به پایان می‌رسانیم.

امروز هم مردم و هم سازندگان بیش از گذشته به اهمیت رعایت ضوابط ایمنی واقف‌اند. این مسیر از سال‌های گذشته با به‌روزرسانی آیین‌نامه‌ها آغاز شد تا سازندگان و مجریان بدانند دقیقاً چه الزاماتی دارند.

این تعدد مسئولیت‌ها باعث می‌شود ساختمان متولی واحدی نداشته باشد؛ لذا به نظر من باید یک شخص از اخذ مجوزها تا ارتباط با سازمان‌های و نهادهای مختلف پروانه ساختمانی را برعهده بگیرد که در اینصورت فرآیند ساخت نیر کوتاه‌تر می‌شود.

عبدالرضا گلپایگانی  معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیر عامل شرکت بازآفرینی شهری ایران در پنل تخصصی “بازآفرینی بافت فرسوده: ایده‌های اقتصادی و تعریف پروژه توسط توسعه‌گران” اظهار داشت: مقاوم‌سازی و بهسازی بافت‌های شهری به بهبود کیفیت فضا و سلامت شهروندان منجر می‌شود.