واقعیت این است که مقررات ملی در خصوص ساختمان‌های صنعتی‌سازی شده، وجود ندارد.

اكثر سازنده‌ها پس از جنگ ساخت‌وساز را بسیار آهسته پیش می‌برند چون سرمایه‌گذاری در ساختمان بلندمدت است و اگر امنیت سرمایه‌گذاری وجود نداشته باشد، تمایلی به افزایش سرعت کار نیست.

در شرایط روز کشور و با توجه به حوزه ساختمان‌سازی ما ناگزیر برای حرکت به سمت صنعتی‌سازی هستیم.

هر شهری برای خود طرح جامع شهری دارد که پس از انقلاب مورد توجه قرار نگرفت و ساخت‌وسازهای بی‌رویه در مناطق مختلف شکل گرفت.

زمانی می‌توان از تکنولوژی‌های نوین صحبت کرد که واقعاً یک نگاه مدبرانه و دلسوزانه به این مقوله داشته باشیم؛ اما متاسفانه تاکنون این رویکرد به صورت حرفه‌ای در ساختمان‌سازی شکل نگرفته است.

امروز هم مردم و هم سازندگان بیش از گذشته به اهمیت رعایت ضوابط ایمنی واقف‌اند. این مسیر از سال‌های گذشته با به‌روزرسانی آیین‌نامه‌ها آغاز شد تا سازندگان و مجریان بدانند دقیقاً چه الزاماتی دارند.

این تعدد مسئولیت‌ها باعث می‌شود ساختمان متولی واحدی نداشته باشد؛ لذا به نظر من باید یک شخص از اخذ مجوزها تا ارتباط با سازمان‌های و نهادهای مختلف پروانه ساختمانی را برعهده بگیرد که در اینصورت فرآیند ساخت نیر کوتاه‌تر می‌شود.

وجوه مشترک بین دو کشور پلی برای ارائه خدمات مهندسی دو کشور شده که با توجه به توسعه افغانستان در سال‌های اخیر تلاش داریم ضمن افزایش این تعاملات، بتوان سطح کیفی‌سازی آن‌ها را ارتقا بخشیم.